- سه شنبه, 03 اسفند
- 0 دیدگاه
پف چشم و سیاهی زیر چشم به دلایل زیادی از جمله ویژگی‌های ارثی صورت، آلرژی‌ها، استرس، فشار چشم و ویژگی‌های فردی پوست مانند بافت پوست رخ می‌دهد. ما در این مقاله قصد داریم به بررسی راهکارهای کاهش پف چشم: راهنمای کامل 1402 بپردازیم. با ما تا آخر این مقاله همراه بمانید.
پف چشم چیست؟
پف زیر چشم به دلیل تجمع مایع یا التهاب در بافت‌های همبند اطراف چشم ایجاد می‌شود. پف چشم یک بیماری شایع است. زیرا ساختار نازک روی پلک کمتر از 1 میلی متر ضخامت، حساس و شل است. تورم پلک به عنوان یک علامت در نظر گرفته می‌شود نه یک بیماری. از آنجایی که این بیماری به خودی خود یک بیماری نیست، تعیین اینکه چه عواملی باعث ایجاد آن می‌شوند، برای اعمال درمان مناسب لازم است.
پف چشم گاهی اوقات می‌تواند به دلایل ساده‌تری مانند گریه یا مالش ایجاد شود یا گاهی در نتیجه عفونت یا آلرژی رخ دهد. جدای از این موارد، می‌تواند نشانه‌ای از مشکلات سلامت جدی‌تری مانند سرطان و پرکاری تیروئید نیز باشد.
شایع‌ترین دلایل پف چشم چیست؟
پف زیر چشم ممکن است به دلایل مختلفی ایجاد شود. در زیر، برخی از شایع‌ترین دلایل پف چشم را برای شما بررسی کرده‌ایم. دلایل پف کردن چشم‌ها عبارتند از:
- التهاب و عفونت
- آلرژی
- خواب ناکافی
- خستگی و فشار روزمره
- مصرف زیاد نمک
- عوامل محیطی
- قرار گرفتن در معرض نور آفتاب
- مشکلات تیروئید
در ادامه به بررسی این عوامل پرداخته‌ایم.
التهاب و عفونت
عفونت‌های چشمی مانند کنژانکتیویت (تورم غشاهای چشم) و سینوزیت (عفونت داخلی بینی) می‌توانند باعث تورم و پف چشم شوند.
آلرژی
آلرژی به عناصر مانند گرده گل، غبار، مواد شیمیایی و حتی غذا می‌تواند باعث تورم و پف چشم شود. این واکنش ممکن است همراه با خارش، اشک‌ریزش و قرمزی چشم باشد.
خواب ناکافی
کمبود خواب و استراحت ناکافی می‌تواند باعث ظاهر پف و تورم چشم شود.
خستگی و فشار روزمره
استرس، خستگی، فشار روزمره و کارهای طولانی مدت در مقابل صفحه نمایش می‌توانند باعث پف و تورم چشم شوند.
مصرف نمک زیاد
مصرف زیاد نمک می‌تواند باعث احتباس آب در بدن شود و در نتیجه پف چشم را تشدید کند.
عوامل محیطی
عواملی مانند آب و هوای گرم، هواخشک، باد و آلودگی هوا ممکن است به ظهور پف چشم کمک کنند.
قرار گرفتن در معرض نور آفتاب
قرار گرفتن طولانی مدت در معرض نور آفتاب و اشعه ماوراء بنفش می‌تواند باعث تورم و پف چشم شود.
مشکلات تیروئید
مشکلات در عملکرد تیروئید مانند هاشیموتو (کم‌کاری تیروئید) یا هیپرتیروئیدی (از کار افتادن تیروئید) می‌توانند باعث پف چشم شوند.
توجه داشته باشید که این‌ها فقط برخی از دلایل ممکن برای پف چشم هستند و در صورتی که مشکلات مزمنی دارید یا پف چشم‌ها شدید و مزاحمت زیادی ایجاد می‌کند، بهتر است به پزشک متخصص مراجعه کنید تا علت دقیق را تشخیص دهد و درمان مناسب را تجویز کند.
چه بیماری‌هایی باعث پف چشم می‌شوند؟
پف چشم ممکن است ناشی از چندین عامل مختلف باشد، از جمله بیماری‌ها و وضعیت‌های مختلف. در زیر تعدادی از بیماری‌ها و عواملی که ممکن است منجر به پف چشم شوند آورده شده است.بیماری‌های که منجر به پف چشم می‌شوند عبارت‌اند از:
- التهاب‌های چشم
- آلرژی‌ها
- عفونت‌های چشمی
- کیست‌ها و تورم‌های چشم
- آب مروارید
- ترشح افزایشی اشک
- بیماری‌های ایمنی
التهاب‌های چشم
التهاب‌های مانند کانژنکتیویت (التهاب کانژنکتیوا) یا درماتیت (التهاب پوست چشم) می‌توانند باعث پف چشم شوند.
آلرژی‌ها
آلرژی‌های فصلی یا آلرژی به موادی مانند گرد و غبار، پرز حیوانات خانگی، گلها و غیره می‌توانند باعث التهاب چشم و پف شدن آن شوند.
عفونت‌های چشمی
عفونت‌های مانند عفونت‌های ویروسی (مانند آنفلوآنزا) یا عفونت‌های باکتریایی می‌توانند به التهاب چشم و پف چشم منجر شوند.
کیست‌ها و تورم‌های چشم
وجود تورم‌ها یا کیست‌ها در اطراف چشم می‌تواند باعث پف چشم شود.
آب مروارید
آب مروارید یک وضعیت غیرعفونی است که ناشی از تجمع مایع در پشت چشم است و ممکن است منجر به پف زیر چشم شود.
ترشح افزایشی اشک
افزایش ترشح اشک به دلیل عواملی مانند آلرژی یا عفونت می‌تواند باعث پف چشم شود.
بیماری‌های ایمنی
برخی بیماری‌های ایمنی مانند بیماری گریوس (گریوس اسپتیکوما) می‌توانند باعث پف چشم شوند.
علائم پف چشم
علائم همراه با پف چشم عبارتند از :
- چشم‌های تحریک شده، با خارش یا احساس سوزش احتمالی
- فوتو فوبیا (حساسیت به نور)
- چشم‌های خیس یا اشک‌ریزش زیاد
- تاری دید
- پلک قرمز
- قرمزی چشم و یا التهاب ملتحمه (قسمت سفیدچشم)
- خفگی
- خشکی پلک
- درد (اگر تورم نتیجه عفونت باشد)
- احساس وجود جسم خارجی در داخل چشم
- اختلال بینایی
- افتادن از مژه‌ها
- تب
نحوه تشخیص پف چشم
پزشک ابتدا باید اطلاعات مربوط به سابقه پزشکی بیمار را جمع‌آوری کند. اطلاعاتی که در تعیین تشخیص و در نتیجه درمان تعیین می‌شود عبارت‌اند از: زمانی که بیمار از این اختلال رنج می‌برد، مربوط به هر دو چشم یا فقط یک‌چشم (یک‌طرفه یا دوطرفه) است، پلک فوقانی یا تحتانی است، اگر به دنبال ضربه ظاهر شود. پس از تکمیل شرح‌حال، پزشک معاینه خاصی از چشم‌ها انجام می‌دهد و جنبه‌های مختلف تورم (موقعیت، دما، درد ...) و میزان آسیب‌دیدگی را ارزیابی می‌کند. اول‌ازهمه، ضروری است بدانیم که آیا این نتیجه یک فرایند التهابی عفونت است یا اینکه بیشتر نتیجه یک واکنش آلرژیک است. برای انجام این کار، علائم مختلفی در نظر گرفته می‌شود. اگر خارش داشته باشد، احتمالاً آلرژی است، اگر در عوض بسیار قرمز، گرم و دردناک باشد، می‌تواند عفونت باشد. اگر پزشک مشکوک به درگیری یک عضو خاص و در نتیجه مشکل نارسایی قلبی، بیماری کلیوی یا تیروئید باشد، امکان دارد به بیمار پیشنهاد کند که آزمایش‌های بیشتری برای مداخله سریع در علت اصلی انجام دهد.
انواع درمان پف چشم
از سوی دیگر، زمانی که پف چشم به دلیل بالارفتن سن است، یک درمان جراحی خاص وجود دارد که می‌تواند به مقابله با آن کمک کند و در نتیجه از داشتن ظاهری خسته جلوگیری کند. این عمل بلفاروپلاستی نامیده می‌شود و شامل اصلاح جراحی برخی از علائم پیری است که بر پلک‌ها تأثیر می‌گذارد، مانند ازبین‌بردن کیسه‌های چربی زیر چشم. درهرصورت، اگر ورم چشم مزمن شود، ممکن است در معرض بیماری مهمی قرار داشته باشیم که توصیه می‌شود برای درمان آن با متخصص مشورت کنید. پف چشم یک مشکل شایع در اطراف چشم‌ها است که ممکن است به علت عوامل مختلفی ایجاد شود، از جمله التهاب، آلرژی، خستگی یا کم خوابی. برای درمان پف چشم، می‌توانید از روش‌های زیر استفاده کنید. روش‌های درمان پف چشم عبارت‌اند از:
- داروها
- استفاده از گرمای موضعی
- اصلاح عادات زندگی
- درمان پف چشم با بلفاروپلاستی
در ادامه به بررسی هریک از این روش‌ها پرداخته‌ایم.
داروها
در برخی موارد، پزشک ممکن است داروهای ضدتورم و ضدالتهابی تجویز کند تا علائم پف چشم را کاهش دهد.
استفاده از گرمای موضعی
در برخی موارد، استفاده از دستمال گرم یا کمپرس گرم می‌تواند به تسکین و کاهش تورم چشم کمک کند.
اصلاح عادات زندگی
مصرف کمتر نمک، مصرف کافئین کمتر، خواب کافی، مصرف آب به میزان کافی و مصرف میوه‌ها و سبزیجات غنی از آنتی‌اکسیدان‌ها می‌توانند به کاهش پف چشم کمک کنند.
درمان پف چشم با بلفاروپلاستی
قطعی‌ترین و کامل‌ترین راه ازبین‌بردن دائمی پف چشم انجام بلفاروپلاستی تحتانی است. با ایجاد یک برش کوچک در قسمت داخلی پلک پایین می‌توان چربی‌های ایجادکننده پف زیر چشم را از بین برد. پس از برداشتن، برای بستن برش نیازی به بخیه نیست. ازآنجایی‌که تنها برش در قسمت داخلی پلک پایینی است، هیچ جای زخم قابل‌مشاهده‌ای وجود ندارد.
بلفاروپلاستی که بیشتر به‌عنوان جراحی زیبایی پلک نیز شناخته می‌شود، یک عمل جراحی زیبایی است که هدف آن کاهش شلی پوست یا پوست اضافی پلک‌ها یا ازبین‌بردن چربی زیر چشم (کیسه‌های چشم) و در نتیجه ایجاد هارمونی دلپذیری از مجموعه پلک و ابرو است. پوست با افزایش سن خاصیت ارتجاعی خود را از دست می‌دهد و چروک می‌شود. در سال‌های اخیر آموخته‌ایم که پیری پلک گاهی به ازدست‌دادن بافت منجر می‌شود و بنابراین مناسب‌ترین تکنیک‌های جوان‌سازی صورت ممکن است برای ازبین‌بردن بافت اضافی صورت نگیرد. پزشک باید در حین ویزیت متوجه شود که آیا بیمار از مداخله زیبایی برای جوان‌سازی صورت سود می‌برد یا خیر.
روش جراحی بلفاروپلاستی
بلفاروپلاستی، مانند اکثر جراحی‌های زیبایی، یک عمل شخصی است. به همین دلیل، برای درک اینکه آیا بیمار داروهایی را مصرف می‌کند که ممکن است مداخله را منع کند یا باید چند روز قبل قطع شود، یک گزارش دقیق پاتولوژیک و دارویی ضروری است. قبل از انجام بلفاروپلاستی لازم است از مصرف موادی که می‌توانند عوارض جانبی ایجاد کنند خودداری کنید. این مورد در مورد داروهای ضدانعقاد و ضد پلاکت (مثلاً آسپرین) است که باید طی دوهفته قبل و بعد از جراحی با داروهای دیگر جایگزین شوند. این به این دلیل است که به‌عنوان یک عمل جراحی، همچنان خطراتی را به همراه دارد.
دوره بعد از عمل
دوره بلافاصله پس از عمل با کبودی و تورم پلک‌ها مشخص می‌شود، پدیده‌ای که می‌تواند با قرارگرفتن یخ و با فرض وضعیت‌های نیمه نشسته در اولین شب‌های بعد از عمل کاهش یابد. مصرف کورتیزون بعد از عمل می‌تواند به کاهش ادم بعد از عمل کمک کند. این ناراحتی به‌طورکلی با مسکن‌های معمولی قابل‌کنترل است و نیازی به درمان عضلانی یا داخل وریدی ندارد. این وضعیت به‌تدریج کاهش می‌یابد تا زمانی که در عرض 2-7 روز به طور کامل ناپدید می‌شود. کبودی‌ها به‌تدریج محو می‌شوند تا زمانی که در عرض 5-10 روز به طور کامل ناپدید شوند. تورم، می‌تواند حتی برای 15 تا 30 روز ادامه داشته باشد.
بخیه‌ها معمولاً بعد از 5-7 روز برداشته می‌شوند. جای زخم ممکن است تا چند ماه قرمز و ضخیم بماند، سپس به‌تدریج نازک و روشن شود. برای جلوگیری از رنگ‌دانه شدن جای زخم، ضروری است که بیمار حداقل به مدت شش ماه هر روز یک کرم ضدآفتاب کامل روی جای زخم بمالد.
