ناخنک یک توده مثلثی شکل از بافت است که از ملتحمه (غشای نازکی که سفیدی چشم را می پوشاند) روی قرنیه (بخش مرکزی شفاف چشم) رشد میکند.ناخنک میتواند در هر دو چشم ایجاد شود. علت دقیق ناخنک ناشناخته است، اما آنها بهشدت با قرارگرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش و محیطهای گرم و خشک مرتبط هستند. بهتدریج، ناخنک میتواند گسترش یابد تا قرنیه را بپوشاند (بافت شفافی که در جلوی عنبیه و مردمک قرار دارد). این ضایعه بهصورت یک توده ظاهر میشود، کمی برآمده است و اگر اندازه یا ضخامت آن بیش از حد افزایش یابد، میتواند بینایی را مختل کند. به همین جهت زمان درمان بسیار مهم است.
چگونه میتوان ناخنک را درمان کرد؟
در مواردی که ناخنک به طور فعال روی قرنیه رشد نمیکند، محافظت از چشم در برابر اشعه ماوراء بنفش ممکن است رشد آن را متوق کند.در بسیاری از موارد، به شرطی که بینایی تهدیدکننده نباشد، این تنها راهی است که برای درمان باید انجام داد.در مواردی که ناخنک به طور فعال روی قرنیه رشد میکند و بینایی را تهدید میکند، تنها درمان مؤثر جراحی است.
بسیاری از ناخنکهایی که برای اولین بار رشد می کنند را میتوان بدون جراحی فقط تحتنظر نگه داشت. بیماران میتوانند این کار را بهتنهایی و بهسادگی با نگاهکردن به آینه انجام دهند. برای بیماران مبتلا به ناخنک مفید است که هر یک یا دو سال یکبار با چشمپزشک معاینه شوند تا بررسی شود که ناخنک درحالرشد نیست.
در برخی موارد، جراحی ممکن است روش مناسب برای درمان این بیماری باشد. دلایل اصلی جراحی برای بیمارانی است که قطرههای ضدالتهابی در آنها تسکین کافی برای تحریک و قرمزی مزمن ایجاد نمیکند و در بیمارانی که ناخنک بهاندازه کافی بزرگ است که یک نقص زیبایی باشد یا در بیمارانی که مشکل بینایی دارند.
همچنین برداشتن ناخنک در بیمارانی که ظاهر آن را دوست ندارند، صرفنظر از اندازه ناخنک، منطقی است.
بهترین زمان عمل ناخنک چشم
هیچ روش کاملی برای برداشتن ناخنک وجود ندارد. با این حال باید زودتر از گسترش ناخنک به چشم و مختل کردن بینایی جلوگیری کرد و جراحی یا هر گونه مداخله مناسب صورت گیرد. عارضه اصلی جراحی این است که ناخنک ممکن است عود کند و گاهی اوقات زمانی که عود میکند بزرگتر و مشکلسازتر از چیزی است که برداشته شده است. خطر عود باتوجهبه گزارشهای علمی متفاوت است، اما بعید است که کمتر از 5 درصد و احتمالاً تا 15 درصد باشد.
موفقترین روش برای جلوگیری از عود، برداشتن ناخنک و پرکردن عیب ناشی از سطح چشم با تکهای از غشاء (ملتحمه) است که از جای دیگری روی سطح چشم گرفته شده است بدون اینکه اثری بر جای بگذارد. این عمل برداشت ناخنک پیوند ملتحمه نامیده میشود.
بسیاری از جراحیهای برداشت ناخنک بهعنوان روشهای معمولی در نظر گرفته میشوند و با قطرههای بیحسکننده با برداشتن ساده بهتنهایی یا با استفاده از مواد شیمیایی در حین یا بعد از جراحی که میتوانند عوارض جانبی شدیدی ایجاد کنند، مدیریت میشوند. متأسفانه، میزان عود پس از برداشتن ساده میتواند به 50 یا 60 درصد برسد. افزودن مواد شیمیایی میزان عود را 5-10٪ کاهش میدهد. هنگامی که ناخنک عود میکند، جراحی های بعدی میتوانند بسیار مشکلسازتر از برداشتن اولیه باشد.
جراحی شامل چه مواردی میشود؟
این جراحی تحت بیهوشی عمومی انجام میشود.شما نمیتوانید پس از جراحی به خانه رانندگی کنید، بنابراین برای 24 ساعت آینده یک مراقب همراه خود داشته باشید.این روش حدود 30 دقیقه طول میکشد. ناخنک از چشم بریده میشود. برای کاهش خطر رشد مجدد، متخصصان پیوند اتوکانژنکتیو را انجام میدهند که جابهجایی بخش کوچکی از ملتحمه (از زیر پلک بالایی) به محل ناخنک بریده شده است.این بافت سالم رشد سلولهای باقیمانده آسیبدیده از نور خورشید را در قسمت آسیبدیده چشم به تأخیر میاندازد. این روش به بخیه نیاز دارد که معمولاً جذب میشود.
بعد از جراحی چه انتظاری میتوانم داشته باشم؟
برای چند روز پس از جراحی، ممکن است کمی احساس ناراحتی کنید و ممکن است نیاز به تسکین درد باشد. به شما قطرههای چشمی داده میشود که چند بار در روز در هفته اول استفاده کنید. تقریباً یک هفته پس از جراحی باید از فعالیت های شدید خودداری کنید. زمان بهبودی بین بیماران متفاوت است. معمولاً در صورت عدم وجود عارضه، بهبودی کامل در مدت یک ماه انجام میشود.
خطرات جراحی ناخنک چیست؟
همه روشهای جراحی با خطراتی همراه هستند و نمیتوان گفت این جراحی از این امر مستثناست. در طول فرآیند بهبودی، برخی از بیماران درد قابل توجهی دارند و ممکن است به تسکین درد با دارو نیاز داشته باشند. احساس سوزش و خشکی و احساس جسم خارجی در چشم، ممکن است باقی بماند. محلی که ناخنک در آن برداشته شده است ممکن است برای مدت طولانی قرمز باشد.
عفونت زخم نادراست، اما در صورت بروز، درمان با آنتیبیوتیک ضروری است. خونریزی نادر است و باید بلافاصله به دکتر گزارش شود. ممکن است به دنبال جراحی ناخنک در مواردی که قرنیه را درگیر کرده ایست، مقداری اسکار قرنیه ایجاد شود که معمولاً خفیف است و بینایی را تحتتأثیر قرار نمیدهد،مگر اینکه ناخنک خیلی بزرگ باشد.
چگونه میتوان از ناخنک پیشگیری کرد؟
بهترین راه برای کاهش خطر ابتلا به ناخنک، محافظت از چشم در برابر اشعه ماوراء بنفش است. اشعه ماوراء بنفش همچنین میتواند باعث آب مروارید و سایر بیماریهای چشمی و همچنین ایجاد سرطان پوست شود. کاهش قرارگرفتن در معرض نور خورشید بین ساعت 10 صبح تا 2 بعدازظهر بهشدت توصیه میشود. همچنین استفاده از کلاه و عینک آفتابی نیز به شما کمک خواهد کرد.