ناخنک رشد بیش از حد ملتحمه است که غشای شفاف نازک روی سطح چشم است. از هر 100 نفر یک نفر به ناخنک مبتلا میشود. در بیشتر موارد، ناخنک از گوشه داخلی چشم (نزدیکترین نقطه به بینی) رشد میکند. گاهی اوقات از گوشه بیرونی یا در هر دو طرف چشم به طور همزمان رشد کند. گاهی یک یا هر دو چشم را میتواند تحت تأثیر قرار دهد. این عارضه سرطانی نیست و به داخل چشم حمله نمیکند و به هیچ قسمت دیگری از صورت یا بدن سرایت نمیکند. در این وضعیت چشم قرمز به نظر میرسد.
در صورت عدم درمان، ناخنک در سراسر قرنیه رشد میکند و قسمت شفاف مردمک و عنبیه را میپوشاند در نتیجه بینایی را تحت تاثیر قرار میدهد و آشکارتر میشود، در این شرایط نیاز به درمان جراحی است. البته دیده شده است که گاهی ناخنک با وجود جراحی موفقیت آمیز دوباره رشد کرده است.
علائم ناخنک چشم چیست؟
ناخنک معمولاً بدون درد است، اگرچه در هر مرحله میتواند باعث تحریک چشم شود. بافت آن اغلب مثلثی، صورتی و گوشتی است. رگهای خونی ظریف چشم قابل مشاهده هستند. به طور کلی علائم ناخنگ شامل موارد زیر میشود:
- التهاب، از جمله سفیدیهای خونی چشم در سمت با ناخنک
- احساس خارش و سوزش در سطح چشم
- درد خفیف چشم
- اگر ناخنک در سراسر قرنیه رشد کند، مشکلات بینایی دارد.
عوامل خطر برای ناخنک
عواملی که میتوانند منجر به ناخنک چشم شوند عبارتند از؛
قرار گرفتن در معرض نور خورشید
ناخنک در جمعیتهای نزدیک به خط استوا و در افرادی که زمان زیادی را در هوای گرم در خارج از منزل سپری میکنند، شایعتر است. قرار گرفتن بیش از حد در معرض اشعه ماوراء بنفش نور خورشید به نظر میرسد که علت آن باشد.
محیطهای گرد و غبار یا شنی
تصور میشود قرار گرفتن در معرض طولانی مدت در مکانهای خشک و بادخیز به ایجاد این وضعیت کمک میکند.
سن
خطر با افزایش سن افزایش مییابد. برآوردها نشان میدهد که حدود 12 درصد از مردان بالای 60 سال به این عارضه مبتلا هستند.
پیشگیری از ناخنک
محافظت از چشم در برابر اشعه ماوراء بنفش نور خورشید همیشه مهم است. استفاده از عینک آفتابی محافظ در برابر اشعه ماوراء بنفش و کلاه لبه پهن میتواند برای جلوگیری از شروع یا پیشرفت ناخنک مفید باشد.
ناخنک چشم چگونه تشخیص داده میشود؟
ناخنک در ظاهر تشخیص داده میشود. به طور کلی، هیچ آزمایش دیگری مورد نیاز نیست. یک اپتومتریست یا چشم پزشک میتواند تشخیص را با میکروسکوپ مخصوصی که برای بزرگنمایی دید چشم استفاده میشود، تایید کند. اگر فکر میکنید ناخنک دارید، باید به پزشک عمومی، یا چشم پزشک متخصص یا اپتومتریست مراجعه کنید.
درمان ناخنک چشم
درمان بستگی به شدت بیماری دارد. گزینههای درمان شامل موارد زیر میشوند:
محافظت در برابر اشعه ماوراء بنفش
اگر ناخنک کوچک، بدون درد است و مشکلات بینایی ایجاد نمیکند، به بیمار توصیه میشود که در خارج از منزل از کلاه و عینک آفتابی استفاده کند. محافظت از چشم در برابر اشعه ماوراء بنفش باعث توقف رشد ناخنک میشود. استفاده از عینک آفتابی روکش دار توصیه میشود زیرا از چشمها در برابر اشعه ماوراء بنفش که از کنارههای صورت به داخل میتابد محافظت میکند.
استفاده از قطره یا پماد
برای درمان تحریکات جزئی یا روان کردن و تسکین قرنیه از قطره و پماد استفاده میشود. برای التهاب شدید، متخصص چشم یک دوره کوتاه قطره چشمی استروئیدی را تجویز میکند. این داروها فقط علائم را کاهش میدهند آن را درمان نمیکند.
جراحی
تنها درمانی که میتواند ناخنک را از بین ببرد جراحی ناخنک است. اپتومتریست یا پزشک بیمار را به یک جراح چشم ارجاع میدهد. بهتر است ناخنک قبل از رشد در قرنیه برداشته شود. در غیر این صورت، قرنیه را زخمی میکند و باعث مشکلات بینایی دائمی میشود. ناخنک را نیز میتوان به دلایل زیبایی برداشت. اپتومتریست هر 1 تا 2 سال یک بار ناخنک را بررسی میکند تا مطمئن شود که اندازه آن افزایش نمییابد.
مدت زمان استراحت بعد از عمل ناخنک چشم
بعد از جراحی ناخنک چشم هر روز از عینک آفتابی استفاده کنید. این شامل روزهای ابری نیز میشود. ابرها نور ماوراء بنفش (UV) را متوقف نمیکنند. عینکهایی را انتخاب کنید که 99 تا 100 درصد اشعه ماوراء بنفش A (UVA) و ماوراء بنفش B (UVB) را مسدود کنند. سبکهای پوششی بهترین سپر را در برابر اشعه ماوراء بنفش، گرد و غبار و باد ارائه میدهند. هنگامی که در ماشین هستید آنها را نیز بپوشید. برخلاف شیشه جلو، شیشههای کناری خودرو در برابر اشعه ماوراء بنفش محافظ نیستند. همچنین می توانید یک لایه محافظ روی شیشههای کناری بچسبانید تا در هنگام رانندگی از شما محافظت کند. عمل جراحی ناخنک چشم به صورت سرپایی انجام میشود و نیازی به بستری شدن ندارد. اما لازم است که بیمار بعد از جراحی به مدت 2 تا 3 هفته طبق گفته جراح استراحت کند و مواردی را که در ابتدا گفتیم رعایت کند.