
- یکشنبه, 28 فروردین
- 0 دیدگاه
هنگامی که پلک به سمت داخل چرخانده میشود و مژهها به سطح چشم میسایند، آنتروپیون وجود دارد. ناهماهنگی میتواند در یک یا هر دو چشم، در پلک بالا و همچنین در پلک پایین رخ دهد. پلک پایین معمولاً تحتتأثیر قرار میگیرد. پیامدهای احتمالی تحریک و التهاب ملتحمه و قرنیه است. ابری و اسکار میتواند روی قرنیه ایجاد شود که دید را مختل میکند. چشمپزشک در نگاه اول آنتروپیون را تشخیص میدهد. درمان شامل اصلاح موقعیت پلک است. امنترین راه برای انجام این کار از طریق عمل است. با درمان زودهنگام، شانس بهبودی معمولاً خوب است. هدف جلوگیری از ایجاد آسیب مزمن به چشم است که بینایی را برای همیشه مختل میکند.
برگشتن پلک درون چشم یا آنتروپیون انواع متفاوتی دارد و شیوه درمان نیز بسته به نوع بیماری از سوی پزشک متخصص اتخاذ میگردد. چهار نوع اصلی این بیماری شامل موارد ذیل است:
این شایعترین شکل است که به سن مرتبط است. این به دلیل پیری ساختارهای چشمی (بهاصطلاح هیپرتونی)، بهویژه عضلاتی که به پلک تحرک میدهند و عملکردشان در همان سطح کارایی قبلی متوقف میشود، رخ میدهد. علاوه بر این، پوست پلکها بهتدریج تحت کشش یا افتادگی قرار میگیرد که انجام عملکرد خود را برای پلک دشوارتر میکند. این نوع انتروپیون میتواند یک یا هر دو پلک پایینی را تحتتأثیر قرار دهد، اگرچه معمولاً بهمرورزمان هر دو را تحتتأثیر قرار میدهد.
این شکل منشأ کاملاً ژنتیکی دارد، بنابراین بهعنوان یک اختلال که از بدو تولد وجود دارد پیکربندی میشود.
در این حالت مشکل به این دلیل ایجاد میشود که در لبه مژهها فرایند اسکار ایجاد شده است که منجر به چرخش قسمت داخلی پلک شده است. جای زخم میتواند التهابی، خودایمنی، عفونی، جراحی، تروماتیک یا منشأ دارویی باشد. بهعبارتدیگر، اکتروپیون سیکاتریسیال پیامد مستقیم تروما، جراحی قبلی، عفونت یا سوختگی است که ناحیه چشم را تحتتأثیر قرار میدهد.
در نتیجه تغییرات در عضلات چشم که معمولاً در اثر فرایندهای التهابی یا عفونت ایجاد میشود، رخ میدهد؛ بنابراین، در این حالت، مژکها به دلیل انقباض اسپاسمودیک عضله مداری چشم (که بهعبارتدیگر باعث میشود بیمار در پاسخ به احساس درد شدید چشمان خود را ببندد) مستقیماً روی سطح قرنیه ساییده میشود.
علائم مرتبط با انتروپیون یک ویژگی بسیار تدریجی دارد: در ابتدا، در واقع، بیمار فقط میتوانست احساس ناراحتی و سوزش کلی را در چشم تجربه کند که با گذشت زمان قویتر و قویتر میشود، بهطوریکه تأخیر قابلتوجهی در تشخیص و در درمان میتواند باعث مالش مداوم مژهها بر روی سطح چشم شود و باعث عفونت و زخم واقعی شود.
انتروپیون میتواند دلایل مختلفی داشته باشد. از جمله رایجترین آنها عبارتاند از:
تضعیف یا شل شدن عضلات اطراف چشم بهعنوان یک نتیجه طبیعی از روند طبیعی پیری. در این مورد، همانطور که بعداً بیشتر یاد خواهیم گرفت، مرسوم است که از انتروپیون اینولوشنال یا آنتروپیون پیری صحبت کنیم؛ بنابراین این یک اختلال نسبتاً شایع در افراد مسن است، دقیقاً به این دلیل که با پیشرفت سالها مرتبط است.
فلج عصب صورت.
انقباض عضله اربیکولاریس چشم (در این مورد از انتروپیون اسپاستیک صحبت میکنیم).
وجود ضربه در ناحیه چشم.
روند بهبودی پس از سوختگی یا بیماری مانند تراخم که یک عفونت باکتریایی ملتحمه است که عامل اصلی نابینایی عفونی در جهان است. در این مورد، اساساً در مورد آنتروپیون سیکاتریسیال صحبت خواهیم کرد.
انتروپیون معمولاً نادر است که ناهنجاریهای مادرزادی رخ دهد و در نوزادان، بعید است که مشکلات جدی و همچنین علائمی مانند قرمزی، تحریک یا پارگی ایجاد کند، زیرا مژههای آنها آنقدر قوی و محکم نیستند که به قرنیه آسیب بزنند یا آسیب ببینند.
برای تنظیم درمان مناسب برای آنتروپیون، تعیین علت آن مهم است. به همین دلیل، تشخیص لزوماً مستلزم معاینه چشم متخصص است. در موارد شدید، بهترین استراتژی معمولاً انجام عمل جراحی است که در طی آن بهترین جراح پلکها را بهدرستی تغییر مکان میدهد. همچنین باید در نظر داشت که تکنیکهای جراحی مختلفی وجود دارد که انتخاب آنها اساساً به نوع آنتروپیون، شدت مشکل و منشأ مشکل بستگی دارد. اما به طور کلی این یک جراحی سرپایی است که نیاز به بیحسی موضعی دارد.
بااینحال، در موارد خفیفتر، چشمپزشک استفاده از یک درمان روانکننده را قبل از انتخاب، در صورت لزوم، برای عمل جراحی توصیه میکند.
درمان دارویی فقط برای پیشگیری و درمان ورم ملتحمه و کراتیت ثانویه اندیکاسیون دارد و تنها انتروپیون اسپاستیک را میتوان به طور موقت با جلسات مکرر شیمیدرمانی شیمیایی با سم بوتولینوم تحت کنترل نگه داشت.